Współczesny lokalizm nie koncentruje się już na pytaniu, czy społeczności oraz materialne i niematerialne wartości lokalne zawierają lub mogą zawierać tyle wystarczających potencjałów rozwojowych, by mogły one łącznie stać się jednym z najważniejszych filarów rozwoju regionów, państw i struktur wyższych rzędów. Twierdzącej odpowiedzi na nie udzielono już wielokrotnie. Współczesne osie lokalistycznej dyskusji to m.in. kwestie pożądanego stopnia autonomii, aktywności i podmiotowości terytorialnych korporacji lokalnych, dopuszczalności sprzeczności między dążeniami lokalnych i ponadlokalnych władz oraz sposobów radzenia sobie z nimi, globalnych powiązań lokalnych gospodarek i społeczności, udziału samorządów lokalnych w gospodarce finansowej państwa czy roli państw i ich organizacji w kreowaniu warunków oddolnego rozwoju. Rozwój lokalny ukazywany jest dziś zatem nie tylko jako proces o znaczeniu lokalnym. W jego filozofii upatruje się bowiem jednego z ważniejszych antidotów np. na zmiany klimatyczne, kryzysy energetyczne, terroryzm, konflikty zbrojne, zderzenia kultur i pogłębiające się dysproporcje materialne. Traktuje się go również jako ważny czynnik i subproces transformacji społecznej, gospodarczej oraz politycznej wielu państw. W związku z powyższym gospodarka lokalna, rozumiana jako szereg różnorodnych czynności służących rozwojowi lokalnemu, wykonywanych przez wiele rozmaitych podmiotów, przybiera wciąż na znaczeniu zarówno w teorii, jak i praktyce. Jest to szczególnie ważne dziś, w dobie coraz częstszych postulatów redefinicji pojęcia rozwoju społeczno-gospodarczego jako takiego, poprzez wiązanie go z takimi kryteriami oceny zmian rzeczywistości, jak np. wielowymiarowa jakość życia, osobiste szczęście, dobrostan społeczny, zrównoważenie rozwoju, samopodtrzymywanie się niektórych procesów i odnawialność eksploatowanych zasobów. Istnieje zatem wyraźna potrzeba dalszego wzbogacania zarówno zasobów wiedzy obiektywnej dotyczącej zagadnień lokalnej gospodarki i lokalnego rozwoju, jak i pokładów wiedzy subiektywnej dotyczącej tych zagadnień, a charakteryzującej decydentów, przedsiębiorców, aktywistów i naukowców. Tylko tą drogą ustalenia teoretyczne mogą znaleźć swoje, korzystne dla społeczeństwa, zastosowanie praktyczne, a doświadczenia ze sfery realnej – wzbogacić teorię. Jedną z wielu reakcji na to zapotrzebowanie jest organizowana corocznie przez Katedrę Gospodarki Regionalnej Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu konferencja naukowa pt. „Gospodarka lokalna w teorii i praktyce”. W jej XIX edycji, rekordowej pod względem zainteresowania i partycypacji, uczestniczyło stu kilkudziesięciu naukowców z wielu uczelni (w tym również z Republiki Czeskiej) oraz samorządowcy, doktoranci, studenci i przedsiębiorcy z całego kraju. Żywimy nadzieję, że jej znaczenie jako ważnego forum wymiany wiedzy oraz koncepcji związanych z problematyką rozwoju terytorialnego będzie dalej rosnąć. Niniejsza publikacja jest jedną z dwóch zawierających wyniki badań przeprowadzonych i zaprezentowanych przez jej uczestników. Oddajemy ją w Państwa ręce z przekonaniem, że jej treść będzie przydatna w zgłębianiu zagadnień rozwoju lokalnego oraz w zarządzaniu nim zarówno w perspektywie lokalnej, jak i ponadlokalnej.