Powstanie globalnych łańcuchów wartości dodanej (GVC) zmieniło obraz produkcji światowej i procesów globalizacyjnych. W tradycyjnym modelu handlu zakłada się, że dobro wyprodukowane w kraju jest następnie sprzedawane i konsumowane za granicą, a w handel zaangażowane są kraje eksportera i importera. W przypadku handlu w ramach GVC dobra na poszczególnych etapach produkcji wielokrotnie przekraczają granice państw. Fakt ten implikuje większą złożoność zarówno uwarunkowań, jak i konsekwencji takiego handlu. Celem niniejszej pracy jest określenie determinant uczestnictwa krajów Unii Europejskiej w globalnych łańcuchach wartości i włączenie się do dyskusji na temat uwarunkowań integracji gospodarek w ramach GVC. Badanie przeprowadzono, uwzględniając zarówno perspektywę krajów będących odbiorcami zagranicznej wartości dodanej wykorzystywanej do własnego eksportu, jak i będących dostawcami krajowej wartości dodanej zawartej w dobrach będących przedmiotem dalszego przetwarzania. W monografii podjęto także temat potencjalnie różnej roli wydatków na badania i rozwój oraz zasobu napływających bezpośrednich inwestycji zagranicznych w kształtowaniu charakteru uczestnictwa w globalnych łańcuchach wartości w dwóch grupach państw – UE-15 oraz nowych krajach członkowskich. Wnioski płynące z przeprowadzonej analizy mogą pomóc w sformułowaniu zaleceń i wniosków pod adresem polityki gospodarczej, w tym w szczególności nakierowanej na zmianę pozycji kraju z odbiorcy na dostawcę dóbr podlegających dalszemu przetwarzaniu, co może zwiększyć korzyści z uczestnictwa w GVC. Książka może znaleźć także zastosowanie w dydaktyce przedmiotów ekonomicznych uwzględniających problematykę międzynarodową.

W książce omówiono politykę Unii Europejskiej wobec krajów azjatyckich. O ile istnieje wiele publikacji o relacjach Unii z Chinami czy Japonią, o tyle zdecydowanie gorzej jest w przypadku tych dotyczących jej stosunków z innymi partnerami azjatyckimi. A przecież Azja odpowiada za 35% unijnego eksportu i aż 45% importu, zaś relacje Unii Europejskiej z partnerami azjatyckimi nabierają coraz większego znaczenia. Bezpieczeństwo, wspólne wyzwania związane ze zmianami klimatycznymi czy pomoc rozwojowa to tylko niektóre obszary współpracy. Kompleksowa analiza polityki wobec partnerów azjatyckich pomoże Czytelnikowi zrozumieć rolę Unii Europejskiej w Azji i wielowymiarowość relacji z państwami z tego regionu.